Het voorjaar aangekomen. De bomen staan in de bloei. Kleurrijk om te zien!
Het weer is net zo veranderlijk als de mens. Zo regent, sneeuwt, onweert het of schijnt de zon. Geen dag is hetzelfde.
De voorpret voor de moestuin is in volle gang.
De zaadjes zijn uitgekomen en de kleine plantjes verspeend in grotere potten.
Ze staan nu relaxed voor het raam in het licht ter groei. Nog een maandje dan zijn ze moestuin ready.
Heerlijk vooruitzicht als ze straks gerecht-klaar zijn. Yummy!
De nieuwe dag met een gulle lach ontvouwt zich vanzelf.
Deze omgeving geeft me als een soort 'vleugels' aan energie.
Onder mijn geliefde plekje, de prachtige grote fluwelen boom, schrijf ik regulier recepten.
Gedachten vliegen en dwarrelen dan door me heen met een herkenbaar geluid.
Ik hoor vogels om me heen, vrolijk kwetteren. Lijkt me zo gaaf om te kunnen horen waar ze het onderling over hebben.
Het ochtendgloren met verse koffie en verse fruitbowl, komt mijn hersenpan rustig op dreef.
Ik word blij enthousiast tijdens het uitwerken van mijn recepten. Ohhhw... wat heb ik er zin in om ze te maken!
Hangend in een stukje gras kijk ik door de grote takken van de boom in de lucht.
Het is zo bijzonder de natuur, die ik graag natuur.
Denkend aan mijn zoon Jeremy, die ik intens mis. 'Hoe zou het met hem zijn daarboven?
Hoe zou het zijn, als we samen naast elkaar op dit gras lachten, kletsen, in stiltes genieten van elkaars gezelschap'.
Het gemis blijft een diepe wond. Als zijn number one voel ik dat hij bij me is, waar ik ook ben.
Deze bijzondere boom voelt connected met hem. Het geeft me daarin enigszins rust.
Ik weet Jeremy is trots op me en ik ben overtuigd, dat we samen nog veel gerechten zouden bereiden.
Hij was ook leergierig, liefdevol en had een enorme humor.
Wat zouden we saam een lol hebben en Rock&Roll-en met JENs KookFun.
Een lekkerbek in lekkere trek, had Jeremy niet van een vreemde. Gebakken katjangs was hij ook dol op.
Deze snack brengt mij altijd onder het bereiden een glimlach. Ik zie dan zijn lieve lach.
Een glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft. Dit lied van Willie Alberti blijft me raken en blijft eigentijds.
Koken met Jeremy in mijn hart, vloeien de vele heerlijkste gerechten door de pannen, met liefde en passie bereid.