Smaken verschillen en dat is gewoon zo! Je kunt smaken op diverse manieren interpreteren.
Je lust het gewoon niet. Bijvoorbeeld lever bereid, op welke wijze dan ook (gebakken of als broodbeleg). Daarentegen word je graag 's nachts uit je slaap gehaald voor een flinke plak Kalfsleverpaté of Ganzenlever (Foie Gras d’Oie).
Hoe kan dat? De leversmaak heeft een andere dimensie gekregen! 
Ik geef geen handeling geven over hoe het kan, daar hebben we het later over in een ander artikel (Koken & Chemie). 

Eigenlijk wil ik het hebben over je eigen inbreng (signatuur): 'Ohhh dit is van oma’s recept'. 'De stamppot rauwe andijvie van mijn moeder is het allerlekkerste'. En ga zo maar door.
Degenen die koken een straf vinden volgen trouw een recept. Maakt niet uit of het uit de Libelle, Allerhande of zoals moeder het altijd maakte of in het positief geval, uit een kookboek komt.
Je hebt in ieder geval een basis gebruikt om de maaltijd niet te verknallen.
Eigenlijk heel saai en de smaakpapillen worden niet gestimuleerd. Kortom een culinaire verpaupering.
De meesten hebben geen fantasie en smaak, maar zijn blij dat ze terug kunnen vallen op een soort basis.
Stel! Je vindt koken absoluut geen straf. Nog sterker, het juist leuk of interessant en het een feest vindt.

De basiskennis, een recept of uit welke bron ook. In deze categorie kookliefhebbers, is er een diversiteit aan creativiteit ontstaan. Er zijn er die vinden dat hun eigen inbreng aan het oorspronkelijke recept al het hoogtepunt hebben bereikt. Sommigen zijn zelfs heel fanatiek, de extremisten. En heb je degenen, die zichzelf uitgegeven hebben als Culinair Architect. 
Een beetje zelfverzekerheid is geen schande, maar er lopen een paar onder ons.....
Ach, net als alles in de wereld, vindt er op culinair gebied ook een (r)evolutie plaats.

Er zijn diverse kookclubs ontstaan.
Sommigen proberen elkaar de loef af te steken. Anderen gaat het om het samenzijn en maakt het niet uit wie er weer aan
de beurt is. Ook zijn er eetclubs waarbij fanatiek wordt geëvalueerd over hetgeen er gegeten is en hoe het is bereid.
Meestal een klein beetje beneveld, door de begeleidende, uiterst zorgvuldig geselecteerde wijnen. 'Jan gebruikt altijd te veel chillies, hij doet dat overal er in'. 'Truus kookt altijd minimaal met zout'. 'Wim heeft het altijd over het aanwezige
zuurtje in zijn gerechten'. Ga zo maar door.
Het leuke is, dat iedereen een eigen herkenbaarheid in koken heeft. Een loepzuivere combinatie van smaak en fantasie.
Uiteraard mag er geen warenkennis ontbreken en moet men op zoek naar een mooie smaakbalans.

Waarom ik hierover begon als eerste artikel is, omdat er in de volgende artikelen, met welk thema ook, een recept volgt.
De meeste recepten zijn eigenlijk bij toeval ontstaan. Andere recepten na naarstige experiment of stiekem gekopieerd en (uiteraard) verbeterd.